Aktualności
„Wyprawa w przeszłość” — sesja edukacyjna
Międzynarodowe Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu zaprasza nauczycieli oraz młodzież na spotkanie z izraelską pisarką i poetką, byłą więźniarką KL Auschwitz Haliną Birenbaum w dniu 14 marca 2013 roku.
Halina Birenbaum urodziła się w 1929 roku w Warszawie. Jako dziecko przeżyła koszmar warszawskiego getta i obozów: na Majdanku, Auschwitz, Ravensbrück i Neustadt-Glewe, gdzie została wyzwolona. W 1947 roku wyemigrowała do Izraela.
W czasie licznych spotkań z młodzieżą izraelską, polską, niemiecką opowiada o swoich obozowych przeżyciach. W 1967 roku ukazała się jej pierwsza książka „Nadzieja umiera ostatnia”, w kolejnych latach były następne: „Powrót do ziemi praojców”, „Każdy odzyskany dzień”, „Wołanie o pamięć”, oraz tomiki wierszy: „Nawet, gdy się śmieję”, „Nie o kwiatach”, „Jak można w słowach” i „Moje życie zaczęło się od końca” —- tom obejmujący całość dorobku poetyckiego. Jej twórczość jest świadectwem pamięci o Holokauście i zarazem dowodem niezniszczalności najbardziej ludzkich uczuć: nadziei, miłości do świata i życia w każdej postaci.Osoby zainteresowane udziałem w spotkaniu proszone są o przesłanie wypełnionego formularza zgłoszeniowego pocztą elektroniczną lub faksem najpóźniej do 1 marca br.
POBIERZ FORMULARZ ZGŁOSZENIOWY
Po tym terminie prosimy o kontakt telefoniczny. Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc w sali wykładowej o udziale w sesji decyduje kolejność nadsyłanych zgłoszeń.Udział w spotkaniu jest bezpłatny.Nie zwracamy kosztów podróży. Wyżywienie oraz ubezpieczenie we własnym zakresie.
PROGRAM SESJI
09.00 – 09.45
Kobiety w KL Auschwitz
Wykład wprowadzający — Jadwiga Dąbrowska, PMA-B
09.45-10.00
Przerwa
10.00 – 12.00
Moje przeżycia obozowe
Wspomnienia — Halina Birenbaum
Koordynacja:
dr Maria Martyniak
Tel.: 33-8448005, Fax.: 33-8448063
E-mail:
Fragment książki Haliny Birenbaum „Nadzieja umiera ostatnia. Wyprawa w przeszłość”
(…) Ostanie metry dojazdu trwają wieki. Mam dziś 56 lat, wtedy miałam 13. Ale zdaje mi się, że jestem teraz ową bezradną, zahukaną i skazaną dziewczynką — staruszką. Takie to brednie plączą mi się po głowie. Co robić? Jak pomieścić w sobie naraz tę cała przeszłość i teraźniejszość? Nie potrafię też być zwykłą turystką oprowadzaną przez przewodników po obozach zagłady, w których w ciągu lat męczyłam się i umierałam na tysiąc sposobów.
Wysiadamy. Biegnę pierwsza. Chcę to zobaczyć, przekonać się, że to prawda, że byłam tu kiedyś nędznym więźniem żydowskim, skazanym z góry na śmierć za swe pochodzenie (…). Rozpoznaję bramę obozu, baraki. Tłumaczę przewodnikowi, ze znam to, że tutaj właśnie byłam (…).
