Bismarckhütte
Podobóz założony w Chorzowie‑Batorym (niem. Königshütte‑Bismarck) we wrześniu 1944 r., w pobliżu huty Bismarck należącej do koncernu Berghütte. Przebywało w nim ok. 200 więźniów, przeważnie Żydów z Francji, Belgii i Czech. Mieszkali w barakach z płyt wiórowo‑cementowych, w których, poza salami sypialnymi, znajdowała się także kuchnia, izba chorych i magazyn. Obóz był otoczony ogrodzeniem z drutu kolczastego pod napięciem i dodatkowo, od strony pobliskiej szosy, wysokim parkanem. Więźniowie pracowali początkowo przy rozbudowie obozu, zaś od listopada na terenie huty przy: przeładunku, transporcie materiałów i kopaniu rowów. Innych zatrudniono bezpośrednio przy produkcji luf i blach pancernych armat przeciwlotniczych. Kierownikiem obozu był SS‑Oberscharführer Hermann Kleemann. W styczniu 1945 r. więźniowie zostali ewakuowani pieszo do Gliwic, skąd koleją przewieziono ich do obozu Nordhausen‑Dora.
