Raisko
Podobóz utworzony na terenie wsi Rajsko (niem. Raisko), której większość mieszkańców wysiedlono wiosną 1941 r. Opuszczone zabudowania częściowo wyburzono, a pola uprawne przejęto na potrzeby obozowego gospodarstwa rolnego. Początkowo wszelkie prace wykonywali więźniowie, a od 1942 r. również więźniarki, dochodzący z Auschwitz I i Birkenau. Od czerwca 1943 r. więźniarki zostały na stałe osadzone w podobozie i zatrudnione w dwóch komandach: ogrodnictwo i hodowla roślin. W pierwszym z nich uprawiały w szklarniach warzywa na potrzeby SS , hodowały kwiaty, a także uprawiały pobliskie pola. Ponadto przy komandzie ogrodniczym działał punkt sprzedaży, w którym esesmani, członkowie ich rodzin oraz pracownicy cywilni mogli kupować warzywa, owoce i kwiaty. Więźniarki drugiego komanda pracowały w stacji doświadczalnej, gdzie do ich najważniejszych zadań należało przeszczepienie na grunt europejski rośliny, pochodzącej z Azji, o nazwie kog sagiz, której korzeń zawierał substancję kauczukową, a następnie uzyskanie odmiany o możliwie największej zawartości tej substancji. Pozyskany tą drogą kauczuk miał służyć do produkcji gumy. Łączny stan obu komand wynosił od 250 kobiet w czerwcu 1943 r. do 320 w lipcu następnego roku. Wśród więźniarek, zwłaszcza w początkowym okresie, przeważały Polki, oprócz nich były tam również Żydówki, a także Rosjanki, Francuzki, Jugosłowianki i Niemki. Wiele więźniarek posiadało wyższe wykształcenie w zakresie biologii, chemii czy agronomii. Prócz nich zatrudnieni byli również pracownicy cywilni – naukowcy, głównie z Rosji. W podobozie znajdowało się pięć ogrodzonych baraków: w dwóch mieszkały więźniarki, w pozostałych mieściły się pracownia, w której gotowano kog sagiz i pozyskiwano kauczuk, kuchnia oraz umywalnia i ubikacje. W sąsiedztwie podobozu znajdowały się szklarnie, laboratorium oraz pola doświadczalne i uprawne. Oprócz stałych grup roboczych w Raisko zatrudnieni byli również więźniowie z komand dochodzących: prowadzili oni magazyn narzędzi, wykonywali konserwację urządzeń, a także prace budowlane. Ze względu na konieczność utrzymania czystości i precyzję prowadzonych badań, warunki w podobozie były znacznie lepsze niż w Birkenau. Więźniarki mieszkały w ogrzewanych barakach, spały w łóżkach z pościelą, myły się w ciepłej wodzie, chodziły w czystych ubraniach, lepiej się odżywiały. Z drugiej strony były często kontrolowane i np. za posiadanie niedozwolonych przedmiotów z Kanady karane chłostą, dodatkową pracą lub osadzeniem w karnej kompanii. Podobóz podlegał kierownikowi gospodarstw rolnych w KL Auschwitz SS‑Obersturmbannführerowi dr. Joachimowi Caeserowi, pracami komanda ogrodniczego kierował SS‑Rottenführer Hermann Grell, natomiast komanda hodowli roślin SS‑Obersturmführer dr Heinz Schattenberg. Kierowniczkami podobozu były Aufseherinnen SS , m.in. Florentine Cichon, Johanna Bormann, Elizabeth Hasse, Annelise Franz. Podobóz został zlikwidowany 18 stycznia 1945 r., a więźniarki zmuszone do Marszu Śmierci w kierunku Wodzisławia Śląskiego, skąd przewieziono je pociągiem do obozu Ravensbrück.
