Harmense
Dwa podobozy znajdujące się w wysiedlonej przez Niemców wsi Harmęże (niem. Harmense), w odległości 2 km od Birkenau. Pierwszy z nich powstał w grudniu 1941 r., kiedy ok. 50 polskich więźniów ulokowano na piętrze dworku wysiedlonego właściciela majątku ziemskiego. Zajmowane przez nich pomieszczenia oddzielono od pozostałych zamykaną na kłódkę kratą. Zatrudniano ich przy hodowli drobiu, królików i utrzymaniu stawów rybnych. W czerwcu 1942 r. w budynku umieszczono grupę ponad 30 więźniarek, mężczyzn natomiast przeniesiono do dwóch innych budynków na terenie wsi. W końcu lata 1943 r. więźniów osadzono w pobliskiej filli KL Auschwitz o nazwie Budy, likwidując tym samym podobóz męski w Harmężach. Więźniarki przejęły wówczas w dużej mierze zakres prac wykonywanych poprzednio przez więźniów: czyściły kurniki i przygotowywały karmę dla ok. 2 tys. kur, pracowały w wylęgarni, opiekowały się też tysiącem kaczek, pięciuset indykami i trzystoma gęsiami, przede wszystkim zaś trzema tysiącami królików rasy angora, hodowanymi w celu pozyskiwania wełny. Warunki bytowe i zaprowiantowanie w obozie były lepsze niż w Birkenau, zaś więźniarkom łatwiej było „organizować” (Lagersprache) dodatkową żywność. Kierownikami obozu byli kolejno SS‑Unterscharfüher Bernhard Glaue oraz SS‑Rottenführer Xaver Eidenchinkt. W styczniu 1945 r. ewakuowano więźniarki do Wodzisławia Śląskiego i następnie koleją do innych obozów w Rzeszy.