Aktualności
Wyjątkowa kolekcja obrazów byłej więźniarki Edith Hofmann trafiła do Miejsca Pamięci
Do Zbiorów Miejsca Pamięci Auschwitz trafiła wyjątkowa kolekcja 19 obrazów wykonanych po wojnie przez Edith Hofmann, byłą więźniarkę niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz-Birkenau. Ukazują one tragiczne losy więźniów obozu.
Edith Hofmann urodziła się w 1927 roku w Pradze. W 1941 r. wraz ze swoją rodziną została deportowana do getta Litzmannstadt. Stamtąd w 1944 r. została wywieziona do obozu Auschwitz II-Birkenau. Po kilku tygodniach został przeniesiona do podobozu KL Gross-Rosen, Christianstadt. Podczas Marszu Śmierci została ewakuowana do obozu Bergen-Belsen, gdzie po miesiącu została wyzwolona przez wojska brytyjskie.
Po zakończeniu wojny Edith wróciła do Pragi, gdzie starała się odnaleźć żyjących członków swojej rodziny. Niestety, żaden z nich nie przeżył Zagłady. Dzięki pomocy Czerwonego Krzyża Edith wyjechała go Irlandii Północnej, gdzie mieszkała jej siostra, która wyjechała tam jeszcze przed wojną. Siostrom udało się spotkać w 1946 roku. Po przeprowadzce do Anglii i ukończeniu studiów, Edith została nauczycielką języka angielskiego.
W latach 70. Edith Hofmann zaczęła studiować sztukę. W końcu zaczęła wystawiać swoje obrazy w różnych miejscach. Zmarła w 2018 roku, w wieku 91 lat. – Sztuka dla mojej mamy była sposobem na walkę z traumą, jaką przeżywała po wojnie – powiedziała córka byłej więźniarki Amanada Steart, która przekazała prace do Miejsca Pamięci.
Edith nigdy nie wróciła do Miejsca Pamięci Auschwitz. Chciała jednak, aby po jej śmierci obrazy trafiły do Zbiorów Muzeum. – Wiem, że to jest miejsce, gdzie obrazy mojej mamy już na zawsze będą bezpieczne – powiedziała Amanda przekazując obrazy.
– Każdy z 19 obrazów autorstwa Edith Hoffmann odnosi się bezpośrednio do jej obozowych przeżyć. Przedstawiają one wydarzenia z życia obozowego: przybycie do obozu, kary, śmierć na drutach, marsze śmierci, ale również sytuacje związane z osobistymi przeżyciami Edith, portrety ludzi, których zapamiętała. Jaskrawe kolory i mocno zdeformowane postacie budzą niepokój i lęk. Są metaforą bólu i cierpienia przez jakie musiała przejść ich autorka. W połączeniu z wierszami, które im towarzyszą, stanowią niezwykle osobiste świadectwo kobiety, która przeszła przez piekło obozów koncentracyjnych – powiedziała Agnieszka Sieradzka ze Zbiorów Miejsca Pamięci.
– Moja mama chciała przekazać przyszłym pokoleniom, aby takie rzeczy jak Auschwitz nigdy się już nie powtórzyły, aby ludzie nie mieli żadnych uprzedzeń z powodu innej wiary, czy rasy – podkreśliła Amanda Steart.
