Aktualności
Budynek tzw. centralnej sauny ponownie dostępny dla odwiedzających Miejsce Pamięci
Odwiedzający Miejsce Pamięci i Muzeum mogą ponownie zwiedzać budynek tzw. centralnej sauny znajdującej się na terenie byłego niemieckiego nazistowskiego obozu Auschwitz II-Birkenau.
Ta największa łaźnia obozowa została oddana do użytku w grudniu 1943 r. Od tego czasu do stycznia 1945 roku w budynku przeprowadzano wstępną procedurę przyjmowania do obozu dziesiątek tysięcy nowo przywiezionych więźniów i więźniarek, głównie Żydów i Polaków. To właśnie tam sprawcy rozpoczynali proces pozbawiania swych ofiar człowieczeństwa.
Odbierano im tam ostatnie rzeczy osobiste, wpisywano do obozowych rejestrów, przydzielano numery i odzież obozową, obcinano włosy oraz poddawano dezynfekcji i kąpieli. Zdarzały się przypadki, iż wśród Żydów, którzy bezpośrednio po przywiezieniu przeszli selekcję na rampie i zostali uznani za zdolnych do pracy, esesmani przeprowadzali tu dodatkowe selekcje. Wybierali w ten sposób szczególnie kobiety w ciąży, które w ubraniach uszły uwagi lekarzy SS i zostały skierowane do obozu.
W łaźni znajdują się także urządzenia, które służyły do dezynfekcji zrabowanego ofiarom mienia za pomocą pary oraz gorącego suchego powietrza.
Prymitywne warunki bytowania więźniów, zatłoczenie baraków, brud i wszy doprowadzały do tego, iż często wybuchały epidemie różnych chorób dziesiątkujących więźniów. Były one niebezpieczne także dla esesmanów i ograniczały możliwości eksploatacji siły roboczej więźniów. Z tego też względu, co pewien czas Niemcy przeprowadzali w łaźni akcje odwszawiania i dezynfekcji więźniów oraz ich odzieży. Więźniowie, bez ubrań, przetrzymywani byli często pod gołym niebem, niezależnie od warunków atmosferycznych. Nierzadko przez kilkanaście godzin oczekiwali na wejście do łaźni lub otrzymanie zdezynfekowanej odzieży.
Historyczny budynek znajduje się na trasie zwiedzania studyjnego. Odwiedzający mogą poznać funkcje centralnej sauny przechodząc przez poszczególne pomieszczenia w takiej kolejności, w jakiej przechodziły przez nie osoby poddawane procedurze przyjęcia do obozu oraz więźniowie przebywający w obozie kierowani do kąpieli i dezynfekcji. Wchodzący do środka poruszają się po specjalnym szklanym podeście wyznaczającym drogę przejścia i ochraniającym oryginalną posadzkę.
Obiekt jest w znacznej części zachowany w stanie oryginalnym. W pobliżu znajdują się ruiny komór gazowych, krematoriów, miejsca spalania zwłok na wolnym powietrzu. W pierwszej sali zobaczyć można także kilkadziesiąt osobistych przedmiotów należących do ofiar obozu. W ostatniej sali natomiast prezentowane są setki rodzinnych przedwojennych fotografii należących do deportowanych do obozu Żydów odnalezione na terenie po wyzwoleniu, a także jeden z wózków jakimi wywożono popioły z krematorium.
Zamknięcie budynku było związane z zabezpieczeniem, konserwacją oraz pracami remontowymi sufitu, poszycia i pokrycia dachowego budynku, a także konserwacji kominów.
