Przemówienia

Chciałbym podziękować naszym polskim kolegom za ich starania o zachowanie pomnika i o obronę prawdy historycznej. Dziś – w Międzynarodowym Dniu Pamięci o Ofiarach Holokaustu – znów spotykają się tutaj przedstawiciele różnych państw, ludzie różnych narodowości i w różnym wieku. Są oni zgodni co do tego, że zbrodnie faszyzmu nie podlegają przedawnieniu, a pamięć o ich ofiarach jest święta. Jestem wdzięczny za umożliwienie mi wzięcia udziału w dzisiejszej, znaczącej dla naszych narodów i całego świata, uroczystości.

Szanowny Panie Marszałku, Szanowny Panie Przewodniczący Dumy, Drodzy Ocalali, byli więźniowie Auschwitz, partyzanci, weterani, Sprawiedliwi wśród Narodów Świata, Drodzy Goście, Stoimy tutaj w najstraszliwszym miejscu w historii ludzkości. Była to okropna fabryka śmierci, w której dokonywano systematycznych mordów, a następnie spalania ponad 1,1 miliona niewinnych mężczyzn, kobiet i dzieci.

Spotykamy się dziś, w 68. rocznicę wyzwolenia niemieckiego, nazistowskiego obozu Auschwitz-Birkenau, by otworzyć nową wystawę stałą „Tragedia. Męstwo. Wyzwolenie”.

Dziś, 27 stycznia, w Międzynarodowym Dniu Pamięci o Ofiarach Holokaustu i w 68. rocznicę wyzwolenia przez Armię Czerwoną obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, otwieramy unikatową ekspozycję Centralnego Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej pod przepełnioną głębokim sensem nazwą „Tragedia. Męstwo. Wyzwolenie”.

Drodzy Przyjaciele! Możliwość wystąpienia przed Wami w tym znamiennym dniu budzi we mnie szczególne uczucia. Temat otwieranej dzisiaj w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau rosyjskiej ekspozycji, przygotowanej przez Centralne Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej przy współdziałaniu polskich kolegów, dotyczy mnie w najbardziej bezpośredni sposób. Mnie, małoletniej uczestniczce Powstania Warszawskiego, która w tym czasie nie miała jeszcze skończonych czternastu lat, przypadł w udziale gorzki los – znalazłam się za drutami największego hitlerowskiego obozu koncentracyjnego, w którym odbywała się masowa zagłada ludzi różnych narodowości.

Wasze Ekscelencje, Szanowny Panie Dyrektorze, Panie i Panowie, 27 stycznia 1945 roku, dokładnie 67 lat temu, Armia Czerwona wyzwoliła obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau – jedną z największych „fabryk śmierci” nazistowskich Niemiec. Jest głęboko symboliczne, że w tym dniu, co roku gromadzą się tu ludzie różnych narodowości, o różnych poglądach religijnych i politycznych, zjednoczeni wspólnym celem – uczcić tych, którzy zginęli i uczynić wszystko, co w naszej mocy, żeby ten koszmar się nie powtórzył. Pochylmy głowy przed milionami ludzi – Rosjanami, Żydami, Polakami, Romami, przedstawicielami wielu innych narodów, którzy nie powrócili z niewoli. Pamięć o każdym z nich jest dla nas nadzwyczaj cenna.