Rozmiar czcionki:

MIEJSCE PAMIĘCI I MUZEUM AUSCHWITZ-BIRKENAU BYŁY NIEMIECKI NAZISTOWSKI
OBÓZ KONCENTRACYJNY I ZAGŁADY

Wytyczne Task Force

Wytyczne Task Force

Wytyczne dotyczące wizyt studyjnych w autentycznych i nieautentycznych miejscach historycznych związanych z Holokaustem (muzea, miejsca pamięci oraz inne instytucje) przygotowane przez Grupę Roboczą do Międzynarodowej Współpracy w Dziedzinie Edukacji, Pamięci oraz Badań nad Holokaustem (The International Task Force on Holocaust Research, Remembrance and Education).
1. Wizyty w autentycznych i nieautentycznych miejscach historycznych dostarczają uczącemu się szczególnych możliwości i doświadczeń odmiennych niż te w sali lekcyjnej. Taka wizyta może również, w oczach ucznia, podnieść „rangę” przedmiotu, który zobaczy, że został zwolniony ze szkoły i innych przedmiotów w celu odbycia tej wizyty.

2. Autentyczne miejsca historyczne mają niezwykłą atmosferę, która może wzbudzić szczególną chęć poznania oraz wywołuje silne emocje. Pedagog powinien być świadomy, że wystawia swoich uczniów na działanie tak silnych emocji i wziąć to pod uwagę podczas przygotowywania wizyty.

3. Autentyczne miejsca historyczne pozwalają na dogłębne poznanie danych miejsc i momentów w czasie.

4. Trudno jest muzeom zreprodukować emocjonalną siłę, która oddziałuje podczas wizyt w autentycznych miejscach historycznych, jednak uczniowie mniej przytłoczeni siłą swoich odczuć będą w stanie dostrzec szerszy kontekst historyczny.

5. Możliwość uczenia się na oryginalnych eksponatach stymuluje zainteresowanie, motywację i proces uczenia oraz stwarza możliwość bezpośredniego i namacalnego kontaktu z przeszłością, co jest trudne do powtórzenia w klasie.

6. Pedagog jest odpowiedzialny za swoich uczniów i powinien mieć pewność, że wizyta w autentycznym miejscu historycznym lub muzeum jest właściwa dla danej grupy wiekowej uczniów. Jest sprawą zasadniczą, aby nauczyciel skonsultował się w tej sprawie z pracownikami autentycznego miejsca historycznego lub muzeum.

7. Wizyta w autentycznym miejscu historycznym lub muzeum nie powinna być traktowana, jako wystarczająca sama w sobie w procesie uczenia o holokauście. Pedagog musi mieć jasno wyznaczone cele wizyty w autentycznym miejscu lub muzeum. W jaki sposób może ona uzupełnić, rozszerzyć i rozwinąć zakres działań prowadzonych w klasie.

8. Jest sprawą zasadniczą, aby wizyta została starannie zaplanowana i aby pedagog zwrócił się do pracowników miejsca historycznego o radę, w ramach działań przygotowawczych do wizyty. Najlepiej byłoby, gdyby nauczyciele odbyli wizytę wstępną do miejsc historycznych i/lub uczestniczyli w seminariach szkoleniowych dla nauczycieli na temat wizyt studyjnych młodzieży w danym miejscu historycznym.

9. Pedagog musi zastanowić się, w którym momencie uwzględnić w szerszym schemacie pracy związanej z uczeniem o holokauście wizytę studyjną w miejscu pamięci i w jaki sposób zintegrować ją z pracą w klasie. Wizyta studyjna w miejscu historycznym wymaga przygotowania, pobytu w danym miejscu i działań podsumowujących. W tych działaniach powinno kłaść się nacisk na uczenie historii holokaustu, ale mogą one zostać wzbogacone metodami interdyscyplinarnymi.

10. Na pracownikach miejsc historycznych spoczywa odpowiedzialność za przekazanie pedagogom wskazówek, informacji i materiałów edukacyjnych do przygotowania lekcji podsumowujących, a pedagog powinien przeznaczyć odpowiednią ilość czasu na przeprowadzenie takich lekcji.

11. Na etapie przygotowawczym należy wyjaśnić, że autentyczne miejsce historyczne jest miejscem pamięci z własną historią, i że wizyta w tym miejscu obejmuje nie tylko zdobycie wiedzy o przeszłości, ale również kwestię sposobu jej zapamiętania i upamiętnienia.

12. W trakcie wizyty w autentycznym miejscu historycznym należy skupić się na historii tego miejsca. Uczniowie powinni aktywnie wykorzystać miejsce, jako dowód historyczny do przeanalizowania tematów i kwestii omawianych podczas lekcji poprzedzajacych wizytę. Wizyta nie powinna być postrzegana wyłącznie jako możliwość udzielenia odpowiedzi na pytania historyczne, ale jako bodziec do stawiania nowych pytań o charakterze historycznym, etycznym i moralnym.

13. Większość uczniów jest nieprzyzwyczajona do zdobywania wiedzy w muzeach i autentycznych miejscach historycznych, a wielu nie posiada umiejętności potrzebnych do uczenia się w takim środowisku. Dlatego, podczas wizyt muzea i autentyczne miejsca historyczne, powinny ułatwić młodzieży proces uczenia się pomagając w interpretacji wystaw. Należy wziąć pod uwagę wiek ucznia, odmienne potrzeby edukacyjne i stopnie posiadanej wiedzy. Można do tego wykorzystać: kursy wprowadzające i/lub sesje podsumowujące, zwiedzanie z przewodnikiem, zestawy lekcyjne, przewodniki audio, etc.

14. Pedagog powinien zachęcić do dyskusji i refleksji nad miejscem, traktując to jako integralną część wizyty, a w autentycznym miejscu historycznym lub muzeum powinny istnieć przestrzeń i czas to umożliwiające.

15. W lekcjach podsumowujących powinny zostać uwzględnione pytania uczniów wynikające z wizyty studyjnej i należy pomóc młodzieży w umieszczeniu zdobytych podczas wizyty wiadomości w szerszym kontekście.