Auschwitz I blok 4 - wspomnienia

Od jesieni 1941 roku w bloku 4 w obozie macierzystym przebywali mężczyźni. Ja również pod koniec 1941 roku tam przebywałem. Stąd pamiętam moment wywiezienia zwłok jeńców radzieckich z bloku nr 3. W marcu 1942 w blokach od 1 do 10 utworzono obóz dla kobiet. Przebywających w nich mężczyzn przeniesiono do pozostałej części obozu. W tym przypadku więźniów przenoszono całymi blokami. Niestety nie potrafię określić, gdzie trafili więźniowie z bloku nr 4. Prawdopodobnie po tym fakcie, Blockschreiber, który prowadził książkę ewidencyjną tego bloku, nie odnotował zmian, jakie wówczas nastąpiły. Ewidencja była kontynuowana w tym samym dokumencie (jako Książka ewidencyjna bloku 4). Stąd przy nazwiskach więźniów, zamieszczonych w Książce są daty z okresu, kiedy blok ten faktycznie zajmowały więźniarki.

Kazimierz Smoleń (nr 1327)

W czasie [od maja 1942 roku], kiedy przebywałem w bloku 23, był to jedyny budynek przeznaczony do nadbudowy, więc przeniesiono nas do bloku 23a. Właściwie blok 23a stanowił drewniany barak typu stajennego (Pferdestallbaracke), usytuowany pomiędzy blokiem 18 i 19.

Kazimierz Sowa (nr 22412)

Wieczorem znalazłem się w drewnianym baraku oznaczonym jako „Block 23a”. Został on okresowo wybudowany między wykończonymi blokami 17 i 18. (…) Był to drewniany barak, w którym poustawiano trzypiętrowe prycze z siennikami dla około 500 więźniów. (...) Na bloku tym spotkałem znajomych nauczycieli z celi częstochowskiej, Szpringiera[1] i Wieczorkowskiego[2]. Było mi raźniej, bo obydwaj byli mi życzliwi. Dostałem miejsce niedaleko ich pryczy.

Tadeusz Sobolewicz (nr 23053)

Podzielono nas na grupy i zapędzono do drewnianego baraku oznaczonego numerem 23. Znajdował się on między budynkami murowanymi. Mógł być między blokami 19 a 18.

Franciszek Józefiak (nr 59583)

Po siedmiu dniach pobytu w bloku 11 skierowano mnie do baraku położonego pomiędzy blokami murowanymi i znajdującego się naprzeciw kuchni obozowej. Barak ten miał numer 23 i mogło w nim przebywać około 700 więźniów. Łóżka znajdujące się w nim były piętrowe. Na jednym spało średnio po trzech więźniów. (...) Jesienią 1942 roku barak drewniany został rozebrany i przeniesiony prawdopodobnie do Brzezinki. Nastąpiło to chyba na skutek tego, że był w obozie jedynym drewnianym pomiędzy blokami.

Marian Klehr (nr 39490)