Aktualności
Rodziny przekazują cenne pamiątki - obozowe listy wzbogaciły zbiory Muzeum
W listopadzie 2007 r. Muzeum Auschwitz-Birkenau uzyskało — za pośrednictwem Jadwigi Dąbrowskiej, pracującej w Sekcji ds. Byłych Więźniów — cenne pamiątki po Ludwiku Rostworowskim, przywiezionym do KL Auschwitz 20 czerwca 1940 r. w drugim transporcie więźniów politycznych Polaków z więzienia w Wiśniczu. Stanowią je dwie kartki pocztowe i dwadzieścia dziewięć listów wysłanych przez niego do matki z więzienia w Wiśniczu i z KL Auschwitz oraz jeden list wysłany przez jego matkę na obozowy adres syna.
Ludwik Rostworowski, herbu Nałęcz, urodził się 5 lipca 1922 r. w Poznaniu. Był synem pułkownika Stanisława Rostworowskiego, który walczył w obronie Warszawy we wrześniu 1939 r., a następnie po kapitulacji stolicy przedostał się do Francji, gdzie polskie władze emigracyjne powierzyły mu kierowanie bazą łącznikową „Bolek” w Bukareszcie.
Jego rodzina podczas okupacji została wysiedlona z poznańskiego na teren Generalnego Gubernatorstwa pod Tarnów. Siedemnastoletni syn Ludwik został aresztowany przez gestapo 20 stycznia 1940 r. w okolicach Komańczy przy próbie przedostania się do armii polskiej, tworzonej we Francji przez gen. Władysława Sikorskiego. Poprzez więzienia w Sanoku, Krakowie i Wiśniczu został deportowany do KL Auschwitz, gdzie otrzymał nr obozowy 1062. Dzięki staraniom rodziny zwolniono go z obozu 9 października 1941 r. Na tajnych kompletach w 1942 r. uzyskał świadectwo dojrzałości.
W tym samym roku powrócił do okupowanej Polski z konspiracyjną misją jego ojciec, którego Komenda Główna Armii Krajowej w roku następnym awansowała do stopnia generała brygady. Działał pod pseudonimem „Odra”. Latem 1944 r. zamierzano utworzyć Grupę Operacyjną „Odra” z sił okręgów AK Kraków i Śląsk. Grupa ta miała w momencie zbliżania się Armii Czerwonej spowodować w ramach planu „Burza” wyzwolenie Górnego Śląska, z uwzględnieniem Oświęcimia i włączających się do walki więźniów KL Auschwitz. Na jej dowódcę mianowano gen. Stanisława Rostworowskiego, aresztowanego wkrótce pod przybranym nazwiskiem Jan Kowalski i prawdopodobnie zakatowanego w Krakowie 11 sierpnia 1944 r., podczas przesłuchania w siedzibie gestapo przy ul. Pomorskiej.
Ludwik Rostworowski po wojnie ukończył studia prawnicze i ekonomiczne. Przez długie lata pracował jako adwokat we Wrocławiu, gdzie zmarł 28 maja 2007 r.
Jego żona przekazała do Muzeum wspomniany komplet kart pocztowych oraz listów, wysyłanych przez niego do matki z więzienia w Wiśniczu i z obozu Auschwitz.
