Aktualności
78. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego
78 lat temu, 1 sierpnia 1944 r., w Warszawie wybuchło zbrojne powstanie. Trwało 63 dni. Jego historia splata się nierozerwalnie z historią niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz.
Dokładnie o godzinie 17.00, godzinie „W” – kiedy rozpoczęto walki w Warszawie – dyrektor Muzeum dr Piotr M. A. Cywiński oddał hołd pod Ścianą Śmierci prawie 13 tysiącom mieszkańcom stolicy deportowanym przez Niemców do obozu Auschwitz w czasie Powstania.
W trakcie i po stłumieniu Powstania Warszawskiego, w wyniku akcji represyjnych, Niemcy deportowali z Warszawy ponad pół miliona mieszkańców. Skierowano ich do specjalnie w tym celu uruchomionego obozu przejściowego w Pruszkowie pod Warszawą, Durchgangslager 121. 55 tysięcy osób wywieziono do obozów koncentracyjnych. Z tej liczby około 13 tysięcy osób, w tym niemowlęta, dzieci i ludzi w podeszłym wieku, zostało osadzonych w Auschwitz.
Co istotne, w walkach powstańczych uczestniczyli także byli więźniowie KL Auschwitz, którzy wcześniej uciekli lub zwolnieni zostali z obozu.
Od dziś do połowy października przed głównym wejściem do Muzeum Auschwitz odwiedzający mogą oglądać wystawę plenerową "Ludność powstańczej Warszawy w KL Auschwitz". Opowiada ona na przykładzie wybranych rodzin, o losach warszawiaków – mężczyzn, kobiet i dzieci, deportowanych do Auschwitz w trakcie Powstania. Wystawa powstała w polsko-angielskiej wersji językowej w oparciu o zasoby Archiwum Muzeum oraz zbiory prywatne.
Transporty Polaków z Warszawy do KL Auschwitz po wybuchu Powstania
Po wybuchu zbrojnego Powstania w Warszawie poprzez obóz przejściowy w Pruszkowie do KL Auschwitz w sierpniu i wrześniu 1944 r. deportowano blisko 13 tys. aresztowanych mieszkańców Warszawy: mężczyzn, kobiet i dzieci. Osadzono ich na terenie obozu Auschwitz II-Birkenau.
Wśród przywiezionych były osoby z różnych środowisk społecznych, różnych zawodów (urzędnicy państwowi, naukowcy, artyści, lekarze, handlowcy, robotnicy), różnej kondycji fizycznej (ranni, chorzy, inwalidzi, kobiety ciężarne), w różnym wieku — dzieci począwszy od kilkutygodniowych niemowląt do starców powyżej osiemdziesięciu sześciu lat. W nielicznych przypadkach byli to także ludzie innych narodowości, wśród nich ukrywający się na tzw. aryjskich papierach Żydzi.
Najliczniejsze były transporty przybyłe do Auschwitz 12 i 13 sierpnia, w których łącznie przywieziono blisko 6 tys. osób (w tym około 4 tys. kobiet i 2 tys. mężczyzn, a wśród nich ponad 1 tys. dzieci i młodzieży obojga płci).
4 września przywieziono z Pruszkowa do Auschwitz kolejny transport kobiet, mężczyzn i dzieci liczący 3087 osób. W następnych dwóch transportach z 13 i 17 września, poza trzema kobietami, przywieziono prawie 4 tys. mężczyzn i chłopców. Większość osób z tych transportów przeniesiono po kilku, kilkunastu tygodniach, w ramach rozpoczętej wstępnej ewakuacji KL Auschwitz, do obozów w głębi Trzeciej Rzeszy i zatrudniono w przemyśle zbrojeniowym. Wielu zginęło w tych obozach.
W styczniu 1945 r. wywieziono do obozów w Berlinie, w pięciu transportach, co najmniej 602 kobiety z dziećmi (w tym dzieci urodzone w obozie). Część więźniów z wymienionych transportów warszawskich ewakuowano w styczniu 1945 r. z obozu. Niektórzy z nich zginęli w trakcie „marszów śmierci”, inni doczekali wyzwolenia w obozach w głębi Rzeszy. Co najmniej 400 osób z transportów pruszkowskich, w tym co najmniej 125 dzieci i młodocianych, doczekało się wyzwolenia.
Losy osób deportowanych do Auschwitz po wybuchu Powstania w Warszawie opisują m.in. specjalna wystawa przygotowana przez Muzeum w Google Cultural Institute oraz 10. tom serii edukacyjnej Głosy Pamięci.
Muzeum przygotowało również specjalną lekcję internetową poświęconą transportom z powstańczej Warszawy do Auschwitz.
Księgi pamięci
Pamięci deportowanych do KL Auschwitz Polaków z tzw. dystryktu warszawskiego poświęcona jest opublikowana przez Muzeum w 2000 r. Księga Pamięci. Transporty Polaków z Warszawy do KL Auschwitz 1940-1944. Zawiera ona również znane historykom nazwiska mieszkańców Warszawy, wysłanych do obozu w związku z wybuchem Powstania.
Głosy Pamięci 10. Z powstańczej Warszawy do KL Auschwitz
Wydawnictwem tym pragniemy przypomnieć o losie tych mieszkańców stolicy Polski, którzy w sierpniu i wrześniu 1944 roku zostali deportowani do KL Auschwitz II-Birkenau. Było ich blisko 13 tysięcy: mężczyzn, kobiet i dzieci. Ich droga do Birkenau wiodła z Warszawy przez obóz przejściowy w Pruszkowie. W Birkenau wysiadali na okrytej ponurą sławą rampie kolejowej, a po rejestracji umieszczani byli w barakach więźniarskich. Przywiezieni pochodzili z różnych środowisk społecznych, reprezentowali różne zawody: lekarze, urzędnicy, robotnicy, artyści, naukowcy. Wśród deportowanych znaleźli się także nieliczni Żydzi, ukrywający się na tzw. aryjskich papierach. To wydanie „Głosów Pamięci” jest okazją do przybliżenia losów tej grupy ofiar obozu, a także do przedstawienia szerszej perspektywy historycznej związanej z samym Powstaniem, funkcjonowaniem obozu przejściowego w Pruszkowie oraz losem więźniów z Warszawy po ich ewakuacji z Auschwitz-Birkenau. Ufamy, że publikacja stanie się ważnym uzupełnieniem wiedzy o Powstaniu Warszawskim i losie ludności cywilnej stolicy. Ponadto jest rodzajem hołdu składanego wszystkim mieszkańcom Warszawy deportowanym do Auschwitz-Birkenau. Jest również dobrym narzędziem edukacyjnym wykorzystywanym w szkole i w edukacji pozaszkolnej.
Dzieciństwo w pasiakach
W kwietniu 2007 r. nakładem wydawnictwa Muzeum pojawiło się też nowe i poszerzone wydanie wielokrotnie wznawianego zbioru opowiadań o dzieciach w Auschwitz pt. Dzieciństwo w pasiakach. Jest to jeden z najbardziej poruszających dokumentów tragicznych losów więźniów Auschwitz i wstrząsający obraz obozu widzianego przez dziecko z Warszawy przywiezione do Auschwitz. Jego autor, Bogdan Bartnikowski, w wieku 12 lat jako łącznik uczestniczył w walkach powstańczych na warszawskiej Ochocie. 12 sierpnia 1944 r. wraz z matką został wywieziony do Auschwitz.