Aktualności
Przedmioty przypominają o tragicznych losach
Pasiastą suknię więźniarską, naszywkę z numerem obozowym oraz trójkąt więźniarski należące do Stefanii Budniak, więźniarki obozów Auschwitz, Ravensbrück i Helmbrechts, przekazały do zbiorów Muzeum Auschwitz jej córki. — Jesteśmy pewne, że dla tych pamiątek to najstosowniejsze miejsce i tu zostaną należycie zachowane. Pamięć jest najważniejsza, a teraz, kiedy świadków tamtych strasznych wydarzeń jest coraz mniej, właśnie te przedmioty przypominają o ich tragicznych losach — powiedziała Katarzyna Budniak-Wojtas, przekazując pamiątki pracownikom Muzeum.
Najmłodsza z trzech sióstr, urodzona już po wojnie, często uczestniczyła w spotkaniach mamy z koleżankami współwięźniarkami, na których przysłuchiwała się obozowym wspomnieniom. — Do Muzeum przekazujemy także fotografię sióstr Ewy i Barbary, którą mama nosiła przy sobie w obozie, jak również odręczne notatki, w których opisała trasę ewakuacyjną — dodała pani Budniak-Wojtas.
W rodzinnych zbiorach znajdują się także inne obozowe pamiątki, które Stefanii Budniak udało się ocalić z obozu. To wykonane z kawałka tworzywa figurki słonia i myszki, a także pierścionek z obozowym numerem. — Jesteśmy z nimi bardzo związane emocjonalnie i na razie nie możemy się z nimi rozstać. Jednak być może w przyszłości także te przedmioty zdecydujemy się oddać do Muzeum — powiedziała Katarzyna Budniak-Wojtas.
Stefania Budniak, żona działacza ZWZ, inżyniera leśnika Floriana Budniaka, pseud. „Andrzej”, zaangażowanego w zaopatrzenie walczących oddziałów oraz biorącego czynny udział w akcjach partyzanckich, także włączyła się w działalność konspiracyjną. Prowadziła między innymi nasłuch radiowy, a także uczestniczyła w drukowaniu pisma „Czyn Zbrojny”. 28 października 1943 r., w leśniczówce w Kobielach Wielkich, w której urządziła punkt kontaktowy oraz kryjówkę, gestapo przeprowadziło rewizję. Pani Stefania została aresztowana i osadzona w więzieniu w Częstochowie. Jej dwie córki, Barbara i Ewa, trafi ły pod opiekę rodziny pod Poznaniem. Po kilkutygodniowym śledztwie, 19 grudnia 1943 r. Stefania Budniak została przewieziona do obozu Auschwitz, gdzie otrzymała numer obozowy 72307.
Pracowała przy budowie dróg, pracach polowych, a następnie w obozowej szwalni. Przez cały czas pobytu w obozie ukrywała fotografię córek, medalik z wizerunkiem Matki Boskiej i Chrystusa, miniaturowe figurki słonia i myszki, wykonane z kawałka tworzywa, a także pierścionek z obozowym numerem. Te skarby towarzyszyły jej aż do wyzwolenia. W połowie sierpnia 1944 r. została przeniesiona do obozu Ravensbrück, skąd po dwóch tygodniach trafi ła do podobozu Helmbrechts. Tam otrzymała numer 55131, który później wyhaftowała na kawałku tkaniny. Na kawałku filcu, z którego wykonany był więźniarski trójkąt, wyhaftowała literę P. W kwietniu 1945 r. więźniarki ewakuowano pieszo do podobozu Zwodau. Dwutygodniowy marsz ewakuacyjny Stefania Budniak dokładnie opisała ołówkiem na skrawku pakowego papieru. 7 maja 1945 r. została wyzwolona przez armię amerykańską. Wróciła do męża i dzieci, którym również udało się przeżyć.
Muzeum gromadzi wszelkie przedmioty pochodzące z okresu funkcjonowania obozu, zapewniając im właściwą opiekę konserwatorską i odpowiednie warunki przechowywania. Jeżeli w Państwa domach znajdują się obiekty związane z obozem Auschwitz, bardzo prosimy o kontakt z Muzeum. Każdy z nich to osobna historia. Nie pozwólmy by została zapomniana.
Przekazane pamiątki to bardzo cenny dar. Wszystkie one posiadają ogromną wartość historyczną i wykorzystywane są w projektach badawczych, wystawienniczych i edukacyjnych. W wielu przypadkach pozwalają poznać indywidualne losy więźniów obozu lub uzupełnić posiadaną dokumentację. Będąc świadectwem tamtych czasów, pomagają w zachowaniu pamięci o ofiarach Auschwitz.
