Aktualności
74. rocznica śmierci o. Maksymiliana Kolbe w Auschwitz
74 lata temu w niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym i zagłady Auschwitz został zabity franciszkanin, o. Maksymilian Maria Kolbe. W rocznicę tego wydarzenia przy bloku 11, w którym mieściło się obozowe więzienie i w którym zabito zakonnika, odprawiono uroczystą mszę świętą. Nabożeństwu przewodniczył biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej Piotr Greger.
– Właśnie tu, w tych nieludzkich warunkach, za kolczastymi drutami tego obozu stanowiącymi nieprzekraczalną granice do świata wolności, w jego zachowaniu – o czym świadczą liczne zeznania świadków – objawił się zdumionym więźniom człowiek, który nie może odnaleźć się w pełni inaczej, jak tylko przez bezinteresowny dar z siebie samego. To wtedy objawia sie w tym miejscu inna, prawdziwa hierarchia wartości, gdzie liczy się tylko człowiek, przede wszystkim człowiek – powiedział w homilii biskup Greger, wspominając postać o. Kolbe.
– Osoba w pełni urzeczywistnia się zgodnie ze swoją naturą dopiero wtedy, gdy jest gotowa poświęcić się Bogu i braciom, bowiem oddać siebie to znaczy nic innego jak miłość, a wiemy, że miłość jest miarą doskonałości człowieka. I tej prawdziwej hierarchii wartości ojciec Maksymilian do końca był wierny – mówił biskup, podkreślając, że św. Maksymilian pragnie nam przypomnieć, że jesteśmy tymi, którzy mają wierzyć w potęgę miłości.
Podczas rocznicowych uroczystości kwiaty złożono pod Ścianą Śmierci na dziedzińcu bloku 11, a także na obozowym placu apelowym, gdzie Maksymilian Kolbe ofiarował życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. Hierarchowie i franciszkanie modlili się również w celi nr 18 w podziemiach bloku 11, w której zamordowano św. Maksymiliana.
Przed mszą do byłego obozu dotarły pielgrzymki z franciszkańskiego Centrum w Harmężach i z kościoła pw. św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu.
Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do zakonu franciszkanów we Lwowie, gdzie otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. rozpoczął studia w Rzymie z zakresu filozofii i teologii, uzyskując doktoraty z tych nauk, a także przyjął święcenia kapłańskie. Do Polski powrócił w 1919 r. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor w Niepokalanowie i wydawnictwo. Był też misjonarzem w Japonii.
28 maja 1941 r. został osadzony w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Dwa miesiące później ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego przez esesmanów na śmierć głodową w odwecie za ucieczkę jednego z więźniów. Zmarł 14 sierpnia 1941 r., zamordowany zastrzykiem fenolu w podziemiach tzw. Bloku Śmierci.
Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 r., jego kanonizacji dokonał św. Jan Paweł II 10 października 1982 r. W 1999 r. został ogłoszony przez papieża patronem honorowych dawców krwi. Patronuje on także diecezji bielsko-żywieckiej.
