Zwiedzanie terenów poobozowych

Tereny poobozowe można było zwiedzać już w 1945 r. Jednak zwiedzanie było ograniczone do zorganizowanych grup lub odbywało się przy okazji różnych uroczystości. Dopiero po rozpoczęciu prac organizacyjnych stało się ono powszechne i w 1946 r. liczba zwiedzających oraz pielgrzymujących (dla wielu osób, zwłaszcza krewnych ofiar, wizyta w byłym obozie miała charakter pielgrzymki) wyniosła 100 tysięcy. Rok później było ich 170 tysięcy.

Tereny byłego obozu można było zwiedzać indywidualnie lub w grupie. W każdym przypadku odwiedzającym musiał towarzyszyć strażnik lub inny pracownik tworzonego Muzeum, pełniący funkcję przewodnika.

Wstęp był możliwy po wykupieniu biletu. Dochód ze sprzedaży przeznaczono na prace organizacyjne. Do czasu oficjalnego otwarcia Muzeum w byłym obozie macierzystym przewodnicy pokazywali bramę z napisem „Arbeit Macht Frei”, blok 11 wraz z dziedzińcem i Ścianą Śmierci, a także zrekonstruowane krematorium I Natomiast na terenie dawnego Birkenau wnętrza baraków drewnianych i murowanych, a także ruiny krematoriów i doły spaleniskowe.