Roman Trojanowski urodził w 1922 r. w Żydaczowie (wówczas polskie miasto, obecnie ukraińskie). Aresztowany przez Gestapo w Jarosławiu, 14 czerwca 1940 r. został deportowany do obozu Auschwitz. Otrzymał numer 44. Najpierw był zatrudniony w komandach pracujących pod gołym niebem (Abbruchkommando – rozbiórka domów mieszkalnych oraz Industriehof – magazyn materiałów budowlanych), a następnie w domach esesmanów, gdzie miał okazję obserwować codzienne życie katów z Auschwitz. Po zwolnieniu z obozu był zatrudniony między innymi w obozie pracy przymusowej Baudienst numer 105 w Stalowej Woli. Po wojnie pracował jako radca prawny. Zmarł w 2010 r. Będąc bystrym obserwatorem, w swoich opowiadaniach przejmująco opisał pierwsze dni i miesiące w obozie, w tym najdłuższy apel w historii Auschwitz – po ucieczce Tadeusza Wiejowskiego, katorżniczą pracę oraz stosunki panujące w domach esesmanów.