Karanie więźniów za najdrobniejsze nawet wykroczenia przeciwko dyscyplinie obozowej stosowano we wszystkich obozach koncentracyjnych. Istniały regulaminy ustalające zasady życia obozowego, ale przeważnie to esesmani i więźniowie funkcyjni wymierzali sprawiedliwość, przemocą i terrorem zmuszając więźniów do bezwzględnego posłuszeństwa. Powodów do bicia i znęcania nigdy nie zabrakło.

Niezależnie od aktów brutalności, samowoli i przemocy, charakterystycznych zwłaszcza dla pierwszych lat istnienia KL Auschwitz, stosowane też były kary regulaminowe orzekane pisemnie przez komendanta lub kierownika obozu na podstawie meldunków esesmanów lub więźniów funkcyjnych. Do najczęściej stosowanych kar regulaminowych należały: chłosta, karne ćwiczenia w czasie wolnym od pracy, skierowanie do karnej kompanii, osadzenie w areszcie obozowym (Bloku Śmierci) i tzw. kara słupka.

W czwartym zeszycie "Głosów Pamięci" — zamieszczono wstęp historyczny autorstwa Ireny Strzeleckiej, fragmenty wspomnień i relacji bylych więźniów, kopie dokumentów związanych z wymierzaniem kar w obozie, reprodukcje dzieł malarskich wykonanych przez byłych więźniów, fotografie obiektów obozowych oraz biogramy autorów wspomnień, relacji i zeznań.