Ogrodzenie z drutu kolczastego rozpięte na słupach ustawionych w regularnych odstępach, z lampami na co drugim słupie i z wieżami strażniczymi co siedemdziesiąt metrów — to jeden z najbardziej charakterystycznych elementów obozu koncentracyjnego i zagłady KL Auschwitz.

Kilkadziesiąt lat po wojnie ogrodzenie popadłu w ruinę. Jednak dzięki staraniom dyrekcji Muzeum oraz wkładowi Niemieckich Krajów Związkowych, w ciągu siedmiu lat, udało się przeprowadzić gruntowaną konserwację wszystkich jego elementów. Prace zostały zakończone w 2004 r.

Powstała również publikacja, szczegółowo opisująca najważniejsze aspekty związane z ogrodzeniem obozowym, obejmujące m.in. fazę jego budowy podczas wojny, opis funkcji, relacje byłych więźniów, a przede wszystkim — dokładny opis prac konserwatorskich przeprowadzonych na jego poszczególnych elementach..