"Dzieciństwo w pasiakach" — to jeden z najbardziej poruszających dokumentów tragicznych losów więźniów Auschwitz i wstrząsający obraz obozu widzianego oczyma dziecka. W lapidarny sposób autor opisuje głód, strach, samotność i rozpacz dzieci wyrwanych z bezpiecznego świata dzieciństwa i wydanych na pastwę przemocy i śmierci, a niemalże suchy sposób narracji wzmacnia jeszcze dramatyzm przedstawianych scen.

Obozowe przeżycia utkwiły bardzo głęboko w pamięci Bogdana Bartnikowskiego. O swych wspomnieniach z tego okresu powiedział w jednym z wywiadów: „Chciałem je wyrzucić, pozbyć się ich. Na zawsze! Zacząłem więc spisywać wspomnienia moje, moich koleżanek i kolegów. Z nadzieją, że jak je napiszę, to one ode mnie odejdą. Niestety, tak się nie stało...”.

„Dzieciństwo w pasiakach” ukazało się po raz pierwszy w 1969 r.

Obecny zbiór wzbogacony został o niewydane wcześniej opowiadania: „Żyd”, „Życie na nowo”, „Ewakuacja”, „Zamarznąć”, „Bomby”, „Kamienie”, „Już niedługo”, „Ostatnie godziny”, „Marsz śmierci”, „Salwy na wiwat”.


Bogdan Bartnikowski urodził się w Warszawie w 1932 r. Na początku sierpnia 1944 r. brał udział w powstaniu warszawskim, za co 12 sierpnia 1944 r. został wraz z matką wywieziony do Auschwitz. Jego ojciec zginął w powstaniu.
Po wojnie Bogdan Bartnikowski wrócił wraz z matką do Warszawy. Ukończył Oficerską Szkołę Lotniczą i w latach 1952-1982 służył w Ludowym Wojsku Polskim. Pracował także jako dziennikarz. Debiutował na łamach prasy wojskowej jako prozaik. Potem zaczął pisać książki (pierwsza w 1969 r. pt. „Opowiadania nad chmurami”) oraz wiersze (debiut poetycki w 1999 r.— tomik „Strofy jesienne”).
Obecnie Bogdan Bartnikowski pracuje społecznie w Związku Literatów Polskich i Związku Powstańców Warszawskich. Odznaczony został Krzyżem Oświęcimskim, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.