Stan liczebny

Obóz zajmował wówczas dopiero połowę planowanej powierzchni. Rozbudowę ukończono zasadniczo latem 1943 roku, choć ostatnie cztery z sześćdziesięciu baraków mieszkalnych ustawiono dopiero w rok później. Stan liczebny obozu stopniowo wzrastał: z ponad trzech i pół tysiąca w grudniu 1942 r. do ponad sześciu w II połowie roku następnego i ponad jedenastu tysięcy w lipcu 1944 r. (przede wszystkim Żydów). Wzrost ów odbywał się pomimo znacznej śmiertelności panującej w obozie, licznych selekcji: „generalnych” i przeprowadzanym w obozowym szpitalu. Na pozbywanie się z Monowic chorych i wycieńczonych nalegała dyrekcja fabryki: nie po to - jak argumentowano - firma wydawała znaczne środki na budowę baraków, aby przetrzymywać w nich więźniów niezdolnych do pracy.