Te wspomnienia są niewiarygodne, ale prawdziwe. Mieczysław Kita napisał je sześćdziesiąt siedem lat po wojnie - dla potomnych — o jego młodzieńczych latach i przeżyciu gehenny w obozach koncentracyjnych: Auschwitz, Neuengamme, Gross-Rosen, Flossenbürg-Hersbruck i Dachau.

Książka napisana jest barwnym językiem, a dynamika wielu scen doskonale oddaje charakter autora: czupurnego chłopaka, któremu spryt i odwaga wiele razy uratowały życie.
 

Mieczysław Kita urodził się w 1920 r. w Psarach-Podłazach niedaleko Kielc. Po ukończeniu siedmiu oddziałów szkoły podstawowej rozpoczął pracę zarobkową. W 1940 r. wstąpił do konspiracyjnej organizacji Związek Walki Zbrojnej (później AK). W październiku 1941 r. został aresztowany za działalność w ruchu oporu.
Z więzienia w Kielcach trafił do KL Auschwitz, gdzie był więziony do października 1944 r. (w kwietniu 1943 r. na miesiąc został wywieziony do Neuengamme). Przetransportowany do Gross-Rosen, przebywał tam do lutego 1945 r. Następnie pracowal  w podobozie Hersbruck należącym do KL Flossenbürg oraz — przez kilka dni — w Dachau, gdzie został wyzwolony.
Po wojnie pracował w straży przemysłowej. Mieszka w Skarżysku Kamiennej.