Książka Haliny Birenbaum jest wywiadem rzeką, który z Haliną Birenbaum — ocalałą z Holokaustu, autorką wspomnień „Nadzieja umiera ostatnia” — przeprowadziła Barbara Bochenek, jej wieloletnia przyjaciółka mieszkająca w Oświęcimiu.

Dla miłośników pisarstwa Haliny Birenbaum to nie lada gratka, gdyż znajdą oni tu wątki poruszane w całej jej twórczości, a więc nie tylko nostalgiczne obrazy z dzieciństwa spędzonego w przedwojennej Warszawie i gehennę obozową, utratę całej bliższej i dalszej rodziny, ale również walkę o nowe życie po wojnie, odnajdywanie się w nowej, drugiej ojczyźnie, Izraelu, zmaganie się z traumą poobozową i wreszcie działalność edukacyjną na rzecz upamiętnienia ofiar Szoa. Halina Birenbaum nie pomija również tematów trudnych i niewygodnych: mówi o antysemityzmie, ale także tłumaczy, dlaczego część polskich Żydów ocalałych z Holokaustu okazuje w stosunku do Polaków wrogość, przekazywaną na dodatek dzieciom i wnukom.

Halina Birenbaum zaskakuje, jak zawsze, przenikliwością i świeżością spojrzenia na różne sprawy, poczuciem humoru oraz życzliwością, z jaką — pomimo tylu traumatycznych przeżyć — patrzy na świat i ludzi.