67. rocznica wyzwolenia Auschwitz

Wasze Ekscelencje, Szanowny Panie Dyrektorze, Panie i Panowie, 27 stycznia 1945 roku, dokładnie 67 lat temu, Armia Czerwona wyzwoliła obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau – jedną z największych „fabryk śmierci” nazistowskich Niemiec. Jest głęboko symboliczne, że w tym dniu, co roku gromadzą się tu ludzie różnych narodowości, o różnych poglądach religijnych i politycznych, zjednoczeni wspólnym celem – uczcić tych, którzy zginęli i uczynić wszystko, co w naszej mocy, żeby ten koszmar się nie powtórzył. Pochylmy głowy przed milionami ludzi – Rosjanami, Żydami, Polakami, Romami, przedstawicielami wielu innych narodów, którzy nie powrócili z niewoli. Pamięć o każdym z nich jest dla nas nadzwyczaj cenna.

W tym dniu 67 lat temu Armia Czerwona przekroczyła bramy obozu Auschwitz-Birkenau i zakończyła najstraszniejszy rozdział w historii ludzkości. Kilka tysięcy więźniów, którzy zostali tutaj wyzwoleni, doświadczyło najgorszego, czego kiedykolwiek doświadczył człowiek.

Szanowni Państwo, byli więźniowie obozu Auschwitz-Birkenau, Wasze Ekscelencje Ambasadorowie, posłowie do Parlamentu Europejskiego, przedstawiciele władz samorządowych, pracownicy Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau – zwracam się do Państwa dziś, w 67. rocznicę wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau. Co roku powtarzamy te słowa: „wyzwolenie obozu”. Zadaję sobie jednak pytanie: co w tym straszliwym kontekście znaczy słowo „wyzwolenie”?

Organizatorzy i Uczestnicy obchodów 67. rocznicy wyzwolenia obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz-Birkenau Szanowni Byli Więźniowie KL Auschwitz, Szanowni Przedstawiciele Władz oraz Mieszkańcy Miasta i Ziemi Oświęcimskiej, Szanowni Państwo — Uczestnicy i Goście uroczystości!

Stoję tutaj dzisiaj przed tak szacownym gronem – wzruszona, że zostałam uhonorowana zaszczytem reprezentowania mojego kraju – Izraela na obchodach Międzynarodowego Dnia Pamięci o Ofiarach Holokaustu. Nazywam się Pnina Segal-Kałuszyner. Zostałam wyzwolona w Birkenau 27 stycznia 1945 roku. Była ostra zima – minus 25 stopni. Byłam wtedy sześcioletnią dziewczynką, która przeżyła cały ten horror i jestem tutaj dzisiaj, aby stanąć dumnie przed Wami i opowiedzieć Wam moją historię.

Szanowni byli więźniowie KL Auschwitz i świadkowie II wojny światowej, Szanowni Państwo, Od oswobodzenia KL Auschwitz i miasta Oświęcimia z niemieckiej okupacji minęło 67 lat. Ogrom zła wyrządzony tutaj człowiekowi przez drugiego człowieka w czasie II wojny światowej pozostaje w zbiorowej pamięci ludzkości i nie powinien zostać wymazany, aby nigdy więcej się nie powtórzył. Stąd jesteśmy tu dzisiaj z Wami, byli więźniowie, by dać świadectwo pamięci i oddać hołd wszystkim ofiarom zbrodniczego systemu.